YÜZÜYOR DAĞ BAŞINDA ÜÇ KÜÇÜMEN ADACIK

Seni bir dağa versem gül bahçesi diyelim

Yonca yaprak nereden boyunu uzar gibi

Yaslanacak bir kalbin vardır mutlaka bahsi

Biraz ırmak yakını biraz geçmiş bir şarkı.

Bu köprüyü geçmeye vakit kalmadı yazık

Bir gençlik marşı gibi kalenin yamacında

Ne kadar da uzamış bu vakit kelimesi

Beni getirmiş böyle dağdan bayırdan beri.

Olacak demek varmış yılların hesabından

Şehri ben nice sonra ana kucağı imiş

Dolaşıyor demek ki geçmişten beri merak

Şaşırmıyor değil mi zamanın kayıp yüzü.

Haydi, bu yollar bile tanımıyor kendini

Bu yeni acil durum çıkarıyor içinden

Ne kadar hızlı giden mesele çıkar ise

Bir o kadar sevecek başkasından kendini.

Seni bir yola versem uzar mı yolculuğun

Gidip haliyle şehrin eskiden kalmış tanık

Neyi var neyi yoksa incesinden geçerek

Yüzüyor dağ başında üç küçümen adacık.

*

Nurettin Durman

8. Kasım.2014, Cumartesi, 22.22