Aslında ben bir şey yapmadım ona. Ne yerimden kımıldadım, ne
bir hareket yaptım ne de ileri geri bir koşu tutturdum ona kavuşmak için. Hiç
ama hiçbir şey yapmadım. Bekledim desem o da değil. Zaten duruyordum durduğum yerde.
Evden çarşıya, evden işe, işten eve. Sonradan tekrar yazının başına, tekrar
bilgisayarın başına... Yok, şu şiir olmuştu da bu diğer şiir iyi olmamıştı
faraziyeleri arasında ömrün kıvılcımlarını çakmaya devam ederken geçinip
gidiyordum işte. Bütün bu tahayyüller arasında dolaşırken Şaban ayı hazretleri
son yıldızlarını dökmüştü üzerimize.
